بررسی بازی HellBlade: Senua's Sacrifice؛ در تقابل با دنیایی از درد و رنج

مثل هر ژانری، سبک ترسناک روان شناختی در بازی های ویدیویی پر شده از عناوینی که حقیقتاً دنباله روی ژانر خود نیستند و صرفاً نام آن را یدک می کشند. به عنوان مثال، می دانستید Outlast II اسماً یک بازی ترسناک روان شناختی است؟ اما هنگامی که وارد بطن داستان و گیم پلی می شوید پی می برید همه چیز صرفاً به سکانس های تعقیب و گریز و نمایش شکوهمندانه اجساد مثله شده محدود می شود؛ این ژانر روان شناختی نیست، این صرفاً زیرشاخه ای از ژانر وحشت است که می خواهد با حقه های بی ارزش فریب تان بدهد و به ترس بیندازتتان.
سازنده یک بازی روان شناختی خوب، بر اهمیت اتمسفر واقف است می داند تک تک قطعات پازل باید به گونه ای چیده شوند که به تنهایی و نیز به صورت کل، تاثیری بر ذهن مخاطب داشته باشند. نوشتن یک داستان پیچیده کفایت نمی کند، در واقع اکثر بازی های روان شناختی موفق، به عنصر ناشناختگی محیط چنگ می زنند و ذهن گیمر را دائماً درگیر پرده برداری از موضوعاتی نامانوس می کند.
از همان دقایق ابتدایی HellBlade: Senua's Sacrifice مشخص است که این بازی می خواهد مسیری متفاوت با همتایانش در پیش بگیرد. HellBlade داستان دختری سلتیک به نام «سِنوآ» است که به جهنم اساطیر نورس، یا نیفلهام پا می گذارد تا معشوق خود را نجات دهد. نیفلهایم یکی از جهان های نه گانه اساطیر نورس است که گاهی با هِلهایم (یا جهنم) ادغام می شود و هر دو به عنوان هویتی واحد معرفی می گردند.

تا به اینجای کار، همه چیز مانند داستانی کلیشه ای درباره عشق از دست رفته و نجات معشوق از دست نیروهای اهریمنی به نظر می رسد. اما حقیقت اینجاست که انگیزه غایی سنوآ، تنها لایه سطحی داستان HellBlade است و با پیشروی در ...

[ مشاهده متن کامل بررسی بازی HellBlade: Senua's Sacrifice؛ در تقابل با دنیایی از درد و رنج در دیجیاتو ]