پژوهش بی سابقه دانشمندان استرالیایی درباره مکانیزم بیهوشی

ساخت وبلاگ

دانشمندان استرالیایی طی پژوهشی مشخص کردند هنگام بیهوشی چه اتفاقاتی در مغز رخ می دهد. اعتمادآنلاین|  ما به رغم استفاده گسترده از بیهوشی، هنوز از چگونگی کارکرد آن اطلاع دقیقی نداریم. دلیل نداشتن درک کافی از مکانیزم بیهوشی، نداشتن درک درست از چگونگی کارکرد هوشیاری است. پژوهشی جدید که در «دانشگاه کوئینزلند» (University of Queensland) انجام شد، مشخص می کند در هنگام بیهوشی عمومی دقیقا چه اتفاقی در مغز می افتد. این فرآیند بسیار پیچیده تر از به خواب رفتن است. «کیت کول آدامز» (Kate Cole-Adams) در کتاب اخیر خود «بیهوشی: هدیه فراموشی و راز هوشیاری» (Anesthesia: The Gift of Oblivion and the Mystery of Consciousness)، داستان های عجیب و ناامیدکننده ای درباره افرادی که در هنگام بیهوشی چیزهایی می شنوند یا شکل های عجیبی از هوشیاری را تجربه می کنند، بازگو می کند. براساس نظریه های غافل گیرکننده این کتاب، ما می توانیم در طول بیهوشی عمومی، بیش از هنگامی که هوشیاریم، متوجه اطراف خود باشیم و موضوع ترسناک تر این مفهوم است که بیهوشی، اساسا خاطرات مان را بازسازی می کند. پژوهش های انجام شده در طول دهه گذشته نشان می دهد که بیهوشی با مختل کردن توانایی مغز برای ارتباط با خودش، منجر به عدم هوشیاری می شود. به نظر می رسد جلوگیری از ارتباط بین نواحی گوناگون در قشر «کورتکس»(cortex) مغز، منجر به از بین رفتن هوشیاری می شود. همچنین به نظر می رسد این موضوع منجر به تاثیرات جانبی عجیبی مانند از دست دادن حافظه و نقص شناختی پس از بیهوشی شود. «برونو ون سویندرن» (Bruno van Swinderen)، یکی از محققان این پژوهش جدید می گوید: ما از پژوهش های پیشین می دانیم که داروهای بیهوشی عمومی همچون "پروپوفول" مانند قرص خواب روی سیستم های خواب مغز اثر می گذارند، اما در این پژوهش متوجه شدیم که پروپوفول، مکانیزم های سیناپسی را نیز مختل می کند که شاید ارتباط میان نورون های تمام مغز را با روش سیستماتیکی مختل می سازد که با به خواب رفتن متفاوت است. این فرآیند تفاوت بسیاری با قرص خواب دارد. در این پژوهش داروی پروپوفول بیهوشی را که متداول ترین داروی بیهوشی عمومی برای انسان است مورد بررسی قرار گرفت. این گروه پژوهشی توانست چگونگی تاثیر پروپوفول را بر سلول های واحد هم در شرایط درون جانداری و هم در شرایط درون کشتگاهی بررسی کند. ون سویندرن توضیح داد: ما دریافتیم که پروپوفول، حرکت یک پروتئین اصلی به نام «syntaxin1A» را که در سیناپس تمام نورون ها مورد نیاز است محدود می کند. این محدودیت، به کاهش ارتباط میان نورون ها در مغز منجر می شود. ما فکر می کنیم که اختلال گسترده اتصال سیناپسی (مسیرهای ارتباط مغز) آن چیزی است که جراحی را ممکن می سازد. این دید نسبت به چگونگی مختل کردن اتصال مغزی توسط بیهوشی، تکرار پژوهش اخیر است که سعی دارد دلیل نواقص شناختی افراد پس از به هوش آمدن از جمله از دست دادن حافظه را بفهمد. بیهوشی ها نه تنها می توانند نشانه های شبیه به زوال عقل موقت را پدید آورند بلکه می توانند به طور بالقوه سبب سرعت در زوال شناختی بیمارانی شوند که از شرایطی مانند بیماری آلزایمر رنج می برند. این کشف، برای افرادی که اتصال مغزی آنها آسیب پذیر است مانند کودکانی که مغزشان هنوز در حال رشد است یا افراد مبتلا به بیماری آلزایمر یا پارکینسون، پیامدهایی دارد. دلیل مشکل ساز بودن بیهوشی برای افراد خیلی جوان یا خیلی پیر، هرگز فهمیده نشده است. ممکن است این مکانیزم تازه کشف شده، یکی از دلایل این موضوع باشد. امید است که پژوهش های بیشتر در مدل های حیوانی که بر به کارگیری این مکانیزم های خاص تمرکز دارند، موجب شوند که بفهمیم چگونه بیهوشی عمومی ما را از پا درمی آورد و اساسا چگونه مغز ما هوشیاری را به وجود می آورد.این پژوهش جدید در مجله «Cell Reports» به چاپ رسیده است. منبع: ایسنا | فناوری |

...
نویسنده : مهدی امینی بازدید : 503 تاريخ : شنبه 23 دی 1396 ساعت: 16:32